Studenten van de MBO instelling Rijn IJssel die wel een impuls kunnen gebruiken, krijgen de mogelijkheid om met tien dagdelen een eigen product te ontwikkelen bij een ambachtelijke maker in de stad. Het thema van deze zesde editie is ‘omarmen’ en de gezellen zijn vrij daar hun eigen invulling aan te geven! De jongeren van deze editie volgen de opleidingen Fashion tailor, Basismedewerker fashion en Medewerker styling & presentatie. Soms sluit het ambacht van de meester aan op één van de opleidingen, maar niet altijd: alle gezellen stonden voor een uitdaging en gingen vaak buiten hun comfortzone aan het werk om ontdekkend iets moois te creëren, om dat uiteindelijk eind maart 2023 aan elkaar en aan publiek te presenteren.
Ze had haar voorkeur uitgesproken bij atelier Victor Tijssen in de leer te gaan en had daar een wat oudere man bij voor ogen om iets van het ambacht op te steken. Maar toen ze Stefan zag met al zijn tattoos, dacht ze: Yes! Ze wilde vooral iets vets doen wat ze nog nooit had gedaan. Stefan scheepte Daniva meteen met huiswerk op om tot een ruw eerste idee te komen. Al snel is daar een plan uit gekomen voor twee armbanden, waar de linker staat voor wat was – een wirwar van draden die haar negatieve gedachten van eerder vertegenwoordigen – en de rechter voor wie Daniva nu is – een sieraad met een mooie roos waar haar zelfbeeld nu in is veranderd en in omarmt. Ze ontwierp er bedeltjes voor met Spotify codes van haar favoriete Billy Eilish nummers en twee lichaampjes die voor een gevoel van toen en nu staan. Daniva haalde het niet binnen tien dagdelen, maar is super enthousiast geworden en vind het heerlijk om met haar handen te werken.
Ze dacht veel van deze leerervaring op te steken: Rozemarijn moest een jaar van haar opleiding Fashion tailor over doen en kon een uitdaging wel gebruiken. Toen ze bij Chris binnenkwam, was ze gelijk verkocht van een jurk van Chris met bepaalde plooien die in haar atelierwinkel op een paspop hing. Die is ze gaan om-ontwerpen tot oversized trui om in te verdrinken. Of: om zich er door te laten omarmen! Ze wist ook al dat ze geen bombastische kleuren zou gaan gebruiken en dat werd uiteindelijk donker blauw. Het was geen eenvoudig patroon dat om heel veel geduld vroeg, maar Rozemarijn voelde zich goed begeleid door Chris. Ze vond het zelfs superleuk bij haar meester en ze heeft een elfde dagdeel moeten komen om de trui mooi af te maken. Rozemarijn bewondert haar product tevreden in de spiegel.
Als student Fashion tailor, wilde Nimue juist iets anders doen dan met de naaimachine werken en zo werd ze gematcht met Erik. Daar leerde ze stencilen, een onderdeel van Street Art & Graffiti, waar kunstenaars een boodschap mee verspreiden. Erik was onder de indruk van zowel haar kennis van de plekken in Arnhem waar graffiti kunst te vinden is én haar geduld om stenciltechnieken onder de knie te krijgen. Nimue heeft een schrift vol met aantekeningen en patronen. Met haar eigen stijl is ze proefstencils gaan maken. Later is ze haar eigen werk en logo in een ontwerp gaan combineren met Afrikaanse patronen; een continent waar ze ooit naar toe wil en dat haar aanspreekt omdat mensen daar een sterkere band met elkaar lijken te hebben. Erik ziet een harde werker, een perfectionist én talent. Maar het idee om haar design op een kledingstuk te stencilen hebben ze moeten laten varen. Het ontwerp van Nimue werd heel groot en super gedetailleerd: geschikt om met een aantal stencillagen op een canvas doek of een houten plaat te spuiten. Daar waren meer dan tien dagdelen voor nodig.
Uit de vele tijdschriften waar Kdisti zich door worstelde om tot een idee te komen en invulling te geven aan het thema ‘omarmen’, werden in haar gemaakte moodboard de vele smaken, interesses en ambities zichtbaar. Maar een trenchcoat maken was alleen wat te hoog gegrepen voor tien dagdelen. Dus zochten meester en gezel naar iets meer basics, wat ook aansluit bij de opleiding Basismedewerker fashion die Kdisti volgt. Het meest viel uiteindelijk haar oog op een shirt waar ‘Choose life’ op staat. Daar ging ze mee aan de slag, maar dan in het Nederlands. Ze voelt zich door Claudia erg geholpen; alles wordt haar uitgelegd. Ze ontwierp met de tekst iets eigens, maakte daar een sjabloon van en bewerkte tamponerend de voorkant en met de letters spuitend de achterkant van een shirt. Het T-shirt zette ze daarna uiteraard zelf in elkaar, evenals de prachtige broek van duurzame stof. Het werd een setje, waar vooral de smashing boodschap uit het moodboard naar voren is gekomen.
Op de opleiding Styling & productpresentatie, leert Emma vooral etaleren. Nu leek het haar enorm leuk een eigen ontwerp op shirt of tas te zeefdrukken. Kunstenares Daisy maakt als Printplaatz gebruik van de zeefdrukkerij in Willemeen, maar om de week ook van haar eigen winkeltje Eigenwijze Makers in de binnenstad. Daar heeft Emma in een schetsboek zitten ontwerpen, geïnspireerd op een beeld wat ze op Pinterest heeft gevonden met vissen, want daar houdt ze van. Met het ontwerp is zeefdrukkend in Willemeen uiteindelijk een hele productielijn ontstaan: een T-shirt, een kussen waarop naast de vissen met veel kleuren is gefreestyled, een tas én een ingelijste print voor aan de muur. Per ongeluk zijn ze óók nog de tie-dye techniek gaan uitproberen, waardoor er een kleurige broek aan de productielijn werd toegevoegd. Emma vond het leuk met Daisy, leerzaam om te begrijpen hoe al deze producten tot stand komen en het kussen is hoe dan ook om te omarmen.
Twee meiden die de opleiding Basismedewerker fashion doen, stonden bij Annet voor de uitdaging hun eigen identiteit te stylen en zichzelf daarmee te omarmen. Rebecca vond het een beetje eng om alleen naar een meester te gaan, maar klasgenoot Chayenne trok haar over de streep. Die veranderde alleen van opleiding, dus stond Rebecca er alleen voor. Ondanks dat ze het jammer vond dat haar klasgenoot stopte, vindt ze haar weg wel. Ze kent zichzelf best goed en durft dingen te benoemen. Rebecca heeft last gehad van het feit dat tieners onaardig tegen elkaar kunnen zijn en het leven op sociale media, waarmee leeftijdsgenoten vaak aan zichzelf voorbij gaan. Ze vind het jammer niet alles te kunnen dragen zonder daar een opmerking over te krijgen. Met bijvoorbeeld een wordspin en een moodboard zocht ze methodes om haar eigen verhaal te laten zien. Dat ging niet altijd even makkelijk. Maar Rebecca gelooft in de adviezen van Annet, leerde al minder van anderen aan te trekken, meer zichzelf te laten zien, durft nog niet alles maar heeft al wel meer schijt.
Eigenlijk wilde Ellie wel eigen schoenen maken bij Rosanne, maar daar zijn tien dagdelen te weinig voor. Los daarvan: Rosanne heeft geen leest voor maat 48. Want dat is Ellie’s schoenmaat. Dus ontwierp ze alleen maar een schoen die ze zelf vet zou vinden om te hebben. Ellie’s ontwerp doet aan een militaire of air force schoen denken. En dat klopt wel bij haar interesses. Eerder deed ze namelijk opleidingen om beroepsmilitair te worden. Door de pandemie deed zij een stap terug, besloot in transitie te gaan en nam met gemengde gevoelens afscheid van defensie om een passendere studie te vinden. Met de opleiding Fashion tailor hoopt ze in de toekomt vorm te geven aan een eigen stijl. Voor Ellie was het boeiend om op een papiertje te beginnen en uiteindelijk een product in handen te hebben. Door buiten kaders naar creatieve vrijheid te kunnen kijken, vond ze daar bevestiging in. Rosanne had een zelfstandige handige aanpakker in haar element over de vloer en Ellie gaat met een collector’s item naar huis.
Met leerling Basismedewerker fashion Alaa over de vloer, was het Irving’s bedoeling om te laten zien wat het is om modeontwerper te zijn en daarbij alle facetten mee te pakken. De processen liepen gepaard met veel gesprek door elkaar, zodat gezel Alaa duidelijker zou krijgen wat er uiteindelijk gepresenteerd wordt. ‘Dromen over van alles, ik trek ‘m graag wat groter’ aldus meester. Hij wilde ook de sfeer weten van zijn gezel, dus telkens maakte Alaa overnieuw getrechterde moodboards van eerdere ideeën. Ze leerde tekenen en illustreren met hulplijnen om naar verhoudingen van een lichaam te kijken. Ze ontwierp uiteindelijk een chique klassieke cocktailjurk. Het bovenstuk van de jurk is duidelijk geïnspireerd op het asymmetrische werk van Irving, de onderkant bleef simpel. Ze mouleerde met stoffen op een paspop, maakte een patroon en een monster. Ze koos satijnstoffen en kant voor de mouw. Alaa werd stap voor stap modeontwerper: ‘Leuk, maar het is hard werken!’
Bij De Stiksteek kon Max zijn eigen dingen uitvoeren, wat op de opleiding Basismedewerker fashion nog niet helemaal mogelijk is. Ideeën genoeg! Max heeft online naar een aantal jurken gekeken. De jurk die hij koos om te maken is er een met een mermaid-lijn; strak van boven en los aan de onderkant. Misschien is het een galajurk, maar vooral een jurk waar Max zich als Drag Queen kan laten zien; want al heel lang is dát het antwoord op de vraag wat hij later wil worden. Op school zijn tot nu toe een sweater en een broek gemaakt: de jurk is misschien ingewikkeld, maar door de sfeer in De Stiksteek gaat het Max gemakkelijk af en zijn enthousiaste ideeën krijgen er ruimte. Het is veel verfijnder werken en de verschillende mouwen met glitters vind hij geweldig. Alles gaat er heel natuurlijk en super relaxed aan toe. Max spreekt van de ‘Nathali factor’ en had graag ook stage willen komen lopen.
De Art & Ink gallery van Natasja (La T’Ash) is een plek vol creatieve prikkels waar kunsten verweven zijn met tattoo art. Meester Natasja had twee gezellen onder haar hoede die ze eerst wat liet meelopen om te bepalen wat hun het meest aanspreekt.
Naomi (foto) ziet haar opleiding Styling & productpresentatie als vooropleiding; ze wil later de visagie en haarstyling in voor achter de schermen bij film en televisie. Als stage heeft ze eerder al eens bij een tattoo studio gelopen, waar ze mee keek, op een oefenhuid heeft gewerkt en zelfs al een tattoo heeft gezet. Met haar schetsboek en tekeningen die ze op haar benen had gemaakt, werd ze al natuurtalent genoemd! ‘Best bijzonder’, vindt ze zelf. Het was duidelijk dat ze verder met tattoos wilde om te leren over het handpoken, de eeuwenoude ambachtelijke manier van tattoos zetten. Haar ontwerp met óók de tekst ‘no rain no flowers’ is uiteindelijk op een leren jas getatoeëerd.
Nina ging vooral aan op een aantal geüpcyclede jassen die er bij Natasja hangt; kunst en kleding. Zij doet de opleiding Mode & Design en vond deze match hier goed op aansluiten. Op school leert ze techniek, hier leert ze ontwerpen. Ze werkte aan een setje van o.a. zelf meegenomen kleding die ze niet meer draagt. Gezel en meester hebben een leuke klik: babbelend over ideeën – en die zijn er genoeg! – vindt Nina alles wel leuk en ze inspireert Natasja óók weer om dingen op te pakken. Hun interactie zorgde voor een energie die door de studio stroomde en samen kwamen ze zo af en toe van hun eilandjes af.
